همانطور که از نامش پیداست ، کهکشان های بیضوی کهکشان هایی هستند که به شکل بیضوی ظاهر می شوند. آنها بر اساس یک عدد واحد از معادله طبقه بندی می شوند:

جایی که b و a طول پیش بینی شده از محورهای نیمه جزئی و نیمه اصلی در آسمان هستند. در طبقه بندی هابل ، گردترین کهکشان ها E0 و مسطح ترین آنها کهکشان E7 برچسب گذاری شده اند.

در طرح طبقه بندی هابل ، کهکشان های بیضوی عددی از 0 تا 7 را به خود اختصاص می دهند که نشان از بیضوی بودن آنها دارد.

چرخش؟؟؟!!

برخلاف کهکشان های مارپیچی ، کهکشان های بیضوی با چرخش پشتیبانی نمی شوند. مدار از تشکیل دهنده ستاره تصادفی و اغلب بسیار کشیده، که منجر به یک شکل برای کهکشان تعیین شده توسط سرعت از ستاره در هر جهت. ستاره سریع تر در حال حرکت می توانید بیشتر سفر قبل از آنها تماس های روشن گرانش ، و در نتیجه ایجاد طولانی محور از کهکشان بیضوی در جهت این ستاره در حال حرکت.

اندازه یک کهکشان بیضوی

به عنوان یک شعاع موثر اندازه گیری می شود که مربوط به اندازه یک دایره است که نیمی از نور را در بر می گیرد .از کهکشان می آید اندازه گیری ها نشان می دهد کهکشان های بیضوی دارای اندازه های وسیعی هستند ، از بیضوی های غول پیکر کمیابی که در مراکز خوشه های کهکشانی یافت می شوند و صدها کیلوپارسک کشیده اند ، تا بیضوی های کوتوله رایج که ممکن است قطر آنها 0.3 کیلو پارسک باشد.

جای تعجب نیست که درخشندگی و جرم کهکشان های بیضوی نیز بسیار متفاوت است. بیضوی های غول پیکر می توانند 10 ¹³ برابر خورشید روشن باشند و تا 10 ¹³ جرم خورشیدی از ستارگان را شامل شوند. از سوی دیگر، بیضوی کوتوله کم نور (10 هستند ⁵ برابر نورانی تر از خورشید) و شامل کمتر از 10 ⁷ خورشیدی جرم ستاره. در برخی موارد ، چگالی ستارگان در یک بیضوی کوتوله می تواند آنقدر کم باشد که بتوانیم مستقیماً از طریق کهکشان ببینیم!

مقایسه های فوق انواع مختلف کهکشان های بیضوی را شامل می شود ، با این حال ، باید توجه داشت که ستاره شناسان مطمئن نیستند که آیا بیضوی های کوتوله ، بیضوی ها و بیضوی های غول پیکر دنباله ای پیوسته فیزیکی دارند. این تا حدی در نظریه های ما در مورد نحوه شکل گیری کهکشان های مختلف منعکس شده است.

عموما تصور می شود کهکشان بیضوی غول پیکر نتیجه ادغام کهکشان ها هستند.

کهکشان های بیضوی معمولی نیز ممکن است به این شکل شکل بگیرند ، یا ممکن است از فروپاشی گرانشی یک ابر گازی بین ستاره ای شکل گرفته باشند . در این حالت ، انفجار سریع تشکیل ستارگان تقریباً تمام گاز را به طور همزمان به ستاره تبدیل می کند و چیزی برای ایجاد یک دیسک باقی نمی گذارد. بیضوی کوتوله نیز ممکن است در این روش، اما به شکل دیگران پیشنهاد کرده اند که آنها به صورت از مواد باقی مانده از یک کهکشان بزرگتر و یا در دنباله های کشندی از کهکشان تعامل .

مکانیسم شکل گیری کهکشان بیضوی

هر چه باشد ، همه انواع کهکشان های بیضوی نسبت به کهکشان های مارپیچی و کهکشان های نامنظم دارای گرد و غبار و گاز کمتری هستند و مطمئناً برای حمایت از تشکیل ستارگان در زمان کنونی کافی نیست. به همین دلیل در حال حاضر مشاهده می شود که آنها عمدتا از ستارگان قدیمی ، قرمز و جمعیت II تشکیل شده اند.