زیبایی شناسی در دوران باستان

شرکت فیلسوفان قدیم در بحث های مربوط به هنر و زیبایی بخشی از سنت های زیبایی شناسی تشکیل داده است.

سنت فلسفی یونان باستان با فیلسوفان پیش از سقراط آغاز می شود. در بیشتر موارد ، شواهد کمی در مورد ارتباط آنها با هنر و زیبایی وجود دارد ، به استثنای یک نفر که او فیثاغورث است . در دوره کلاسیک ، دو فیلسوف برجسته ، افلاطون و ارسطو ، ظهور کردند. آنها نمایانگر مرحله مهمی در تاریخ زیبایی شناسی هستند. مشکلاتی که آنها مطرح کردند و مفاهیمی که طرح نمودند ، امروزه نیز به خوبی شناخته شده و مورد بحث قرار میگیرد.

سه مکتب فلسفی عمده

در دوره هلنیستی (اپیکوریان ، رواقیان و شکاکان) یک برنامه فلسفی مشخص را از افلاطون و ارسطو به ارث برده اند در حالی که در عین حال ضد استدلال ها را ارائه کرده و موضع گیری های متمایزی را ایجاد کرده اند. مشارکت آنها در زیبایی شناسی چندان مشهور نیست و در برخی موارد به میزان قابل توجهی کوچکتر از آثار قبلی است ، اما در برخی موارد ، به همان اندازه مهم است. در اواخر دوران باستان ، ظهور نوافلاطونی نقطه برجسته دیگری در سنت زیبایی شناسی است. نئوپلاطونیست ها خود را پیروان افلاطون می نامیدند ، با این حال با بنیانگذار مکتب ، پلوتینوس ، نئوپلاطونیست ها از بسیاری از دیدگاه های اصیل متمایز ، برخی از آنها در زیبایی شناسی ، حمایت کردند که اثرگذار ماندگار بودند.

[real3dflipbook id=”127″ mode =”normal”]

کتابخانه بزرگ پرتال اشارت