محصول به سبد خرید اضافه شد
0
۰ از ۵
(از ۰ نظر)

کتاب المنصوری فی الطب

موجود
نام كتاب: المنصوري في الطب( ترجمه)
پديدآور: رازى، محمد بن زكريا- مترجم: ذاكر، محمد ابراهيم‏
تاريخ وفات پديدآور: 313 ه. ق‏
محقق/ مصحح: حازم بكرى صديقى‏
موضوع: بيمارى ها
زبان: فارسى‏
تعداد جلد: 1
تعداد
قیمت:
13,625 تومان ارزانتر از همه جا

کتاب المنصوری فی الطب

کتاب منصوری فی الطب در برگیرنده ده گفتار است که در آن ها کلیاتی از :

  • شکل و کارکرد اندام ها،
  • چگونه نگهداشتن تن و درمان های پیشگیرانه،
  • ارزش خواراکی ها و بهداشت

رازی از کتاب های بقراط و جالینوس و ارماسوس و بسیاری از پزشکان دیگر در دوره های گذشته و دیگر سخنگویان دانش پزشکی که پس از ایشان آمدند همچون پولس و دیگران برداشت کرده و همچنین آنچه را خود با پژوهش و آزمایش های علمی بدان رسیده را بر آن افزوده و آن را به گونه ای گزینش و کوتاه ولی رسا آورده است.

این کتاب نخستین‏ بار در سال 1481 م با نام‏ Liber Almansoris بوسیله جرارد کرمونایى به لاتین ترجمه شد و در سالهاى 1484، 1492، 1493، 1497، 1501، 1510، 1519 م در ونیز ایتالیا و در سالهاى 1533، 1544، 1551 م در بازل سوییس و در 1641 و 1674 در اولم آلمان، با نامهاى :

Traite .de Mansori ،Ad Almasoreum -Libri وLiber medicinlis Almansoris برگردانده و چاپ شده است. گویند رییس دانشکده پزشکى دانشگاه مون‏پلیه فرانسه در سال 1558 م درس خود را در آن روزگار از این کتاب مى‏داده است.

درباره مولف:

ابوبكر محمد بن زكرياى رازى»، يكى از اثرگذارترين پزشكان در گستره‏ ى دانش پزشكى اسلامى است.

رازى اين شهرت و افتخار را در حال حاضر و يا طى دو سه سده ‏ى گذشته كه شناسايى و بررسى نقش پزشكى و پزشكان اسلامى در غرب و به‏ وسيله ‏ى خاورشناسان آغاز گشته، به دست نياورده است. وى از آغاز دوران زندگى و مدت كوتاهى پس از آن مشهور شده بود.

دليل اين گفته، فهرستى است كه يكى ديگر از بزرگ‏ترين دانشمندان اسلامى، ابوريحان محمد بن احمد بيرونى تقريبا يك سده پس از زندگى رازى فراهم آورده است.

علاقه‏ ى وافر بيرونى به رازى و اينكه وى خود را از پيروان او مى‏ دانسته، با مطالعه كتاب« فهرست كتاب‏هاى محمد بن زكرياى رازى» بيرونى روشن مى‏ شود.

امروزه بخش اعظم دانسته‏ هاى ما در باره‏ ى رازى نيز از طريق نوشته‏ هاى بيرونى به دست آمده است.

به نوشته ‏ى بيرونى،« رازى در اول شعبان 251، در رى به دنيا آمد. 

به كار كيميا اشتغال داشت، هيچ‏گاه از خواندن غافل نمى‏شد و كتاب خود را بر ديوار تكيه مى‏داد تا هرگاه هنگام خواندن به خواب رفت با صداى افتادن كتاب از خواب بيدار شده و خواندن را ادامه دهد.

كار با آتش و پرداختن به تحقيقات شيميايى كه بوى تند مواد شيميايى را با خود داشت و همچنين مطالعه شبانه‏ روزى، موجب بيمارى چشمان او شد.

وى براى درمان چشمان خود به پزشكى پرداخت و پزشكى بزرگ و كارآمد شد

رازى در پايان عمر چشمانش آب آورد و به يكى از شاگردانش كه از طبرستان براى درمان چشمان او آمده بود، به دليل دردهايى كه اين درمان در پى داشت، اجازه‏ ى ادامه‏ ى مداوا نداد.

پس از اين بيمارى چندان نزيست و در زادگاه خود، شهر رى در 5 شعبان 313 در 62 سالگى درگذشت»

اين خلاصه ‏اى اجمالى از زندگى رازى است كه بيرونى آن را نقل كرده است.

بيرونى در ادامه، نام 184 كتاب از آثار رازى را در 11 دسته، شامل كتاب‏هاى پزشكى، آثارى در طبيعيات، منطقيات، رياضيات و نجوم، تفسيرها و تلخيص‏هايى بر آثار ديگران، آثار فلسفى، مابعدالطبيعه، الهيات، كيميا و آثار كفريات و فنون گوناگون برشمرده است.

( ابوريحان بيرونى، فهرست كتاب‏هاى رازى و نام‏هاى كتاب‏هاى بيرونى، ترجمه و چاپ مهدى محقق، تهران: 1371 ش، صص 4- 5).

با گذشت ايام، آگاهى‏ هاى ديگرى نيز از زندگى رازى در آثار و نوشته‏ هاى ديگران راه يافت.

ابن نديم، بزرگ فهرست‏ شناس و زندگى‏نامه ‏نويس اسلامى، افزوده است كه او به شهرهاى گوناگون سفر و با نويسندگان و دانشمندان بسيارى نامه ‏نگارى كرده است( ابن نديم، فهرست، چاپ محمدرضا تجدد، تهران: 1350 ش، صص 9- 356).

ابن نديم همچنين خود فهرستى از آثار رازى را برشمرده كه اگرچه به جامعيت فهرست بيرونى نمى‏رسد، ولى چند كتاب در آن وجود دارد كه در فهرست بيرونى نيامده است( همان جا).

گزارش ابن ابى‏ اصيبعه نيز حاوى آگاهى‏ هايى است كه ديگران ذكرى از آن نكرده‏ اند، از جمله آنكه رازى در شعر و شاعرى نيز دستى داشته است. ابن ابى ‏اصيبعه همچنين دو بيت از اشعار رازى را به عربى ضبط كرده است.

مفصل‏ ترين گزارش از آثار رازى نيز توسط ابن ابى‏ اصيبعه نوشته شده است. او فهرستى از آثار رازى را برشمرده كه شمار آن‏ها به 238 عنوان مى‏ رسد( همان، صص 21- 316). اين بيشترين تعداد كتاب است كه نويسنده‏ اى از رازى گزارش كرده است.

در طول تاريخ

رازى به لقب‏هاى بسيارى ملقب شده است كه نشانه ‏ى اوج عظمت و اهميت او است.

براى نمونه او را جالينوس عرب( همان، ص 311؛ عمررضا كحاله، معجم المؤلفين، دمشق: 61- 1957، ج 10، ص 6)، فيلسوف عرب( ابوالقاسم مجريطى، غاية الحكيم و أحق النتيجتين بالتقيم، چاپ هلمون ريتر، هامبورگ: 1927، ص 144)،

طبيب مارستانى يا بيمارستانى( ابن جلجل، طبقات الأطباء و الحكماء، چاپ فؤاد سيد، قاهره: 1955، ص 77)، طبيب مسلمانان( على بن يوسف قفطى، تاريخ الحكماء، چاپ گوليوس ليپرت، چاپ افست بغداد: 1971، ص 271) و علامه در علوم اوايل( ابن تغرى بردى، النجوم الزاهرة في أخبار مصر و القاهرة، قاهره: 69- 1348 ق، ج 3، ص 209) ناميده ‏اند كه ناظر به وسعت نظر او در علوم گوناگون مانند پزشكى و طبيعيات و فلسفه است.

بيرونى، اشاره به سفرهاى متعدد رازى كرده است( بيرونى، پيشين).

به نظر مى‏ رسد رازى در حدود 30 سالگى به بغداد رفته باشد( فؤاد سزگين، تاريخ نگارش‏هاى عربى، جلد سوم: پزشكى، داروسازى، جانورشناسى، دامپزشكى، چاپخانه كتاب ايران، تهران: 1382 ش، ج 3، ص 274)،

سپس به رى بازگشته، مدتى در آنجا زيسته و دوباره به بغداد برگشته، بار ديگر به رى بازگشته و سرانجام همان جا درگذشته است.

در سده‏ ى پنجم هجرى، ذهبى، تاريخ‏نگار نامدار نوشته است كه رازى به بصره نيز سفر كرده است.

ذهبى همچنين به اشتغال رازى در بيمارستانى در رى و سرپرستى بيمارستان بغداد در زمان خلافت مكتفى باللّه، به هنگام اقامتش در بغداد اشاره كرده است( محمد بن احمد ذهبى، العبر في خبر من غبر، چاپ فؤاد سيد، كويت: 61- 1960، ج 14، ص 354).

سفر به بغداد در زمان زندگى رازى پديده ‏اى خلاف انتظار نبود؛ زيرا در سده‏ هاى سوم تا ششم هجرى، بغداد كانون علم و دانش اسلامى به‏ شمار مى ‏آمد.

اين بخش از زندگى رازى( سفرش به بغداد و اقامتش در آنجا) را مى‏توان با زندگى ديگر دانشمند ايرانى و مسلمان؛ يعنى ابوالوفاى بوزجانى، رياضى‏دان و ستاره‏ شناس نامى سده‏ ى چهارم هجرى مقايسه كرد كه او نيز پس از مدتى زندگى در زادگاه خود، بوزجان( تربت جام امروزى) به بغداد سفر كرد و آنجا زيست.

برخى از كتب رازى در پزشكى به قرار ذيل است:

1. الحاوي يا الجامع الكبير: الحاوى بزرگ‏ترين دانش‏نامه ‏ى پزشكى است كه در آن نظريه‏ هاى پزشكان پيش از رازى گردآورى شده است.

2. الكناش المنصوري: اين كتاب پس از الحاوى مهم‏ترين اثر پزشكى رازى به شمار مى‏آيد. رازى اين كتاب را به نام ابوصالح منصور بن اسحاق بن احمد بن اسد، والى رى، نام نهاده است. او در اين كتاب كه به طب منصورى پرآوازه شده، مفاهيم پايه ‏ى پزشكى را در ده مقاله آورده است.

مقاله ‏ى نهم اين كتاب، با عنوان« در باره ‏ى درمان همه‏ ى بيمارى‏ها از فرق سر تا نوك پا»، بيشتر مورد توجه بوده و در اروپا به‏ صورت جداگانه نيز به چاپ رسيده و شرح‏ هاى گوناگونى بر آن نوشته شده است.

3. كتاب الجدرى و الحصبة:

اين كتاب، كهن‏ ترين و مهم‏ترين كتابى است كه پيرامون آبله و سرخك نوشته شده است.

رازى نخستين پزشكى است كه اين دو بيمارى را دو بيمارى جداگانه دانسته و شيوه‏ ى نگارش آن به اندازه‏اى با اصول علمى امروزى هم‏خوانى دارد كه برخى از پژوهشگران تاريخ پزشكى، از جمله نوبرگر در كتاب تاريخ پزشكى خود، آن را برجسته‏ ترين خدمت فرهنگ اسلامى به علم پزشكى دانسته ‏اند.

4. تقاسيم العلل:

كتاب تقسيم‏هاى بيمارى‏ها، گونه‏ اى فرهنگ پزشكى است كه بيمارى‏ها و چگونگى درمان آن‏ها چكيده ‏وار در آن آمده است. اين كتاب را نيز جرالد كرمونيايى به لاتين ترجمه كرده است.

5. من لا يحضره الطبيب:

چنان‏كه از نام اين كتاب برمى ‏آيد، براى كسى نوشته شده است كه به پزشك دسترسى ندارد. شيخ صدوق كه عنوان اين كتاب را پسنديده بود، كتابى با نام« من لا يحضره الفقيه» در فقه شيعى نوشته است.

6. دفع مضار الأغذية:

اين كتاب در باره ‏ى جلوگيرى از زيان غذاهاست و عبد العلى نائينى آن را به فارسى ترجمه و با عنوان بهداشت غذايى منتشر كرده است.

7. في محنة الطبيب و كيف ينبغي أن يكون:

كتابى در چگونكى آزمايش كردن پزشكان و اينكه يك پزشك چگونه بايد باشد.

8. المرشد:

كتاب راهنما كه با نام الفصول نيز شناخته مى‏شود، چكيده ‏ى دانش پزشكى است.

9. الأدوية المسهلة الموجود في كل مكان:

اين كتاب پيرامون داروهاى آسان‏ يافتنى است كه در هر جايى وجود دارند.

10. القرابازين:

رازى دو كتاب با اين نام دارد كه يكى، كبير( بزرگ) و ديگرى، صغير( كوچك) ناميده مى‏شود. اين كتاب‏ها پيرامون داروهايى هستند كه پزشكان بايد با آن‏ها آشنا باشند.

ديگر كتاب‏هاى برجسته‏ ى رازى در پزشكى عبارتند از:

أطمعة المرضى( غذاى بيماران)؛

برء الساعة( فوريت‏هاى پزشكى)؛

كتابه في تولد الحصاة( كتاب او در پديد آمدن سنگ‏ريزه)؛

كتابه في القولنج( كتاب او در درد رودكان)؛

كتابه في النقرس و أوجاع المفاصل( كتاب او در درد پا و مفصل‏ها)؛

الطب الملوكي( پزشكى شاهانه)؛

في العلة التي صار الخريف ممرضا( در چرايى آنكه پاييز بيمارى‏ آور است)؛

في العلة التي تحدث الورم و الزكام في رؤوس الناس وقت الورد( در علت آنكه ورم و زكام در سر مردم هنگام گل سرخ عارض مى‏گردد)؛

تقديم الفاكهة قبل الطعام و تأخير منه( خوردن ميوه پيش از غذا و پس از آن)؛

في العلة التي لها ينجح جهال الأطباء و العوام و النساء أكثر من العلماء( در علت آنكه طبيبان نادان و عامه ‏ى مردم و زنان، بيش از طبيبان دانشمند توفيق مى‏ يابند) و…

نمونه محصول کامل ارائه و تولید شده در کتابخانه پرتال اشارت

[pdf-embedder url=”https://portalesharat.net/wp-content/uploads/2019/11/نمونه-المنصوری.pdf” title=”نمونه المنصوری”]

مشخصات کالا
برند و سازنده

,

متون کهن و مرجع

هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.

اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “کتاب المنصوری فی الطب”

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کالاهای مرتبط

رفتن به بالای صفحه

آشنایی با ما

کتابخانه دیجیتال اشارت جایگاه فرهنگی و علمی تخصصی در مجموعه بزرگ اشارت میباشد که با موجود نمودن انواع کتابخانه های موضوعی کتب کهن و بسیار نفیس را بصورت دیجیتال و الکترونیک منتشر نموئده و به اهل علم و معرفت ارائه مینماید .

ایران-تهران- ستارخان
تلفن: 02166561928

از ساعت ۸ الی ۱۸ -۰۲۱۶۶۵۶۱۹۲۸
با ما در تماس باشید

کلیه حقوق این سایت متعلق است به مجموعه بزرگ اشارت با مدیریت ایمان رضی زاده مشهور به حکیم رضی