این کتاب خلاصه‌اى از تساعات چهارم، پنجم و ششم از کتاب«التساعات» افلوطین است.
واژه اثولوجیا در ابتداى این رساله به معناى معرفه الربوبیّه به کار رفته است. در فلسفه یونان این اصطلاح را افلاطون در توصیف ایزدان و پیدایش عالم توسّط آنها به کار برده است.
کتاب، مشتمل بر یک مقدّمه و رئوس مطالب و متن اثولوجیا است که در ده میمر (طریق، راه) تدوین شده است.
آغاز اثولوجیا نیز با عنوان «تفسیر فرفوریوس الصورى»، با توجه به متن رئوس مطالب آشکار مى‌سازد که این بخش از آن فرفوریوس است و شامل صد و چهل و دو مسئله است. لازم به ذکر است که این رئوس ریشه در نه‌گانه‌هاى افلوطین دارند و از نه‌گانه‌هاى چهارم قسمت چهارم برگرفته شده‌اند. این مسائل، پرسش‌هایى پیرامون نفس هستند؛ نه عناوینى که به صورت گزاره‌هاى خبرى بیان شده باشند. افلوطین آنها را به صورت پرسش مطرح کرده است.
رازقی –
سلام کتاب بسیار درجه یکی بود.ممنون