به زبان فارسى، اثر بهاء الدین محمد، مشهور به سلطان ولد، فرزند مولانا جلال الدین مولوى، در باب عرفان ادبى و عملى است.
مؤلف، در مقدمه مىگوید:
« چون دو دفتر از مثنوى تمام شد، در موعظه و نصیحت از طریق نظم بسته بودم که آنچه گفته شد، اگر خلق بدان عمل خواهند کردن، کافى است و تمام. پس عالم خموشى پیش گرفته بودم و به عالم باطن مشغول شده. در عین آن خموشى، الهام حق در رسید بیچون و چگونه که به پند و موعظه مشغول شو که آنچه در عالم خموشى میطلبى، در بیان و گفتار حاصل شود».
ساختار انتهانامه
مباحث مختلف کتاب با عبارت« در بیان آنکه…»، از یکدیگر منفک شده است؛ بنابراین، کل مطالب آن در قالب یک مقدمه و ۱۱۳ بحث مختلف که با عبارت مزبور آغاز شده، ارائه گردیده است.
محتوای انتهانامه
پاره اى از موضوعاتى که در کتاب مطرح شده است:
مؤمنان و طالبان سه نوعند؛
آدمى در مقام خاکى اختیارى نداشت؛
مصطفى( ص) مىفرماید:« موتوا قبل ان تموتوا»؛
شیخ کامل، سخن عظیم بلند را به پستى مىآورد؛
ه سخن، سه نوع است؛
در بیان آنکه جان حیوانى را که در جسم است چون به چشم نمی توان دیدن، جان جان را که معنویتر و لطیفتر است، کى توان دیدن؛ در بیان آنکه در طلب، مطلوب را باید دیدن، زیرا طالب، آلت است و او را مطلوب در کار مىآورد؛
اگرچه طاعات و عبادات و مجاهده، عاقبت به مشاهده مىرساند، لیکن آنچه از شیخ واصل به مرید رسد، به مجاهده و طاعات بسیار حاصل نشود؛
عظمت دریاى قدرت حق تعالى، بىنهایت و بیکران است؛
اول، این عالم از تحت و فوق و تمامت آفرینش، در علم حق، معنى بود؛
ظلمها و ستمها بر خود تو مىکنى؛
هر هستى که آدمى را حاصل شد، از نیستى شد؛ در بیان آنکه بو، رهبر است به اصل؛
اجسام را قدر و قیمت، از ارواح است و ارواح، بى اجسام باقی اند؛
ولى خدا، مظهر خداست؛
جهد آدمى، بى عنایت خدا کارگر نباشد و مؤثر نیاید؛
خلق، چون بازان مردارخوارند، زیرا که روشان به دنیاست؛
غرض، آدمى را از کار حق که آن واقع است و پیدا، کور و کر مىکند؛
سید محمد محمدی تبار –
ممنون بابت این کتاب فوق العاده خریدم و لذت بردم از اپلیکیشن هم خریداریش کردم ممنون اپ تون هم خیلی خوبه تبریک میگم