کتاب رساله سه اصل
این کتاب یکی از آثار و تالیفات ارزشمند محمد بن ابراهیم صدرالدین شیرازی است.
محتوای رساله سه اصل
موضوع آن در عرفان و اخلاق است که به زبان فارسی و در دفاع از فلسفه نگاشته شده است.
هدف اصلی این رساله:
نقد اوضاع سیاسی و اجتماعی عصر صدرالمتالهین و بخصوص نقد وضعیت گروه‌هایی از اهل علم و به‌ویژه نقد چگونگی رابطه آن‌ها با دربار صفوی است.
به نظر ملاصدرا ، موانع و حجاب‌هایی که اکثر مردم را از ادراک حقیقت و کسب علم الهی و علم مکاشفات محروم می‌دارد که در نتیجه از سعادت حقیقی بازمی‌مانند و دچار شقاوت می‌شوند، مشتق از سه اصل است:
- اصل اول درباره جهل به معرفت نفس که او حقیقت آدمی است؛
- اصل دوم درباره حب جاه و مال و میل به شهوات و لذات و سایر تمتعات؛
- اصل سوم درباره تسویلات نفس اماره است و تدلیسات شیطان مکاره و لعین نابکار که بد را نیک و نیک را بد مینمایدعلم حقیقی که ملاصدرا در طلب آن است و کسب آن را نهایت کمال انسانی می‌شمارد، علم صوری و ظاهری نیست. وی در این کتاب این‌گونه نوشته است:
«آن علمی که آن مقصود اصلی و کمال حقیقت است و موجب قرب حقتعالی است علم الهی و علم مکاشفات است
نه علم معاملات و جمیع ابواب علوم…
و ارباب عمل و دیگر علوم جزئیه از این باب دانش که آن دانش حقیقت است معزولند
محمد بن ابراهیم صدرالدین شیرازى (م، ۱۰۵۰ ق)، معروف به صدرالمتألهین و ملاصدرا، فیلسوف بزرگ جهان اسلام و صاحب مکتب فلسفی « حکمت متعالیه » است.
از اساتید ایشان،شیخ بهایی,میرداماد و میرفندرسکی می باشند و فیض کاشانی و عبدالرزاق لاهیجی از معروف‌ترین شاگردان او هستند.
مهمترین کتاب او «الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة» معروف به اسفار اربعه است که او نظام فلسفی خود را در آن تبیین کرد
این رساله گذشته از یکی دو نامه، تنها نوشته نثر ملاصدرا به زبان فارسی است و همین نکته ممکن است مانع اشاعه و شهرت آن شده باشد،
چون ملاصدرا در این کتاب به علمای قشری شدیداً حمله کرده و ازآنجاکه به زبان فارسی است،
فهم آن از کتاب‌های عربی وی نیز آسانتر بوده و بدون شک مزاحمت بیشتری برای مؤلف به وجود می‌آورده است.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.