کتاب شرح سودى بر دیوان حافظ

یکى از بهترین شروح و تفاسیرى است که بر سروده‌هاى لسان‌الغیب حافظ، شاعر بزرگ ایرانى نگاشته شده است و این قول بسیارى از حافظ‌شناسان و حافظ‌ پژوهان است.

محمد سودى بوسنوى که اصل او از سرزمین بوسنى در اروپا و حوزه بالکان و امروز کشور مستقلّى است در روزگار خویش به سه زبان ترکى و عربى و پارسى تسلط داشته و از روى ارادت و شیفتگى نسبت به کلام خواجه درصدد تألیف شرحى کامل بر دیوان وى برآمده است.

محمد سودى بوسنوى

وی نخست شرح مختصری را بر دیوان حافظ نوشته و سپس این شرح مفصل را فراهم کرده است.

دلیل اهمیت این شرح،

 آن است که قصد شارح، فقط توضیح معانی لغوی و ظاهری بوده است و به‌این‌ترتیب، از هر نوع تفسیرهای وهمی و تمثیلی، خودداری نموده و سعی نکرده است که برای ابیات، معانی مشکل و یا معانی عرفانی بیاورد.

شکی نیست که اکثر غزلیات حافظ، بسیار مشکل است و معانی رمزی، معانی عرفانی و اصطلاحات صوفیانه در آن‌ها، به حد فراوان وجود دارد، ولی چه‌بسا در پاره‌ای از آن‌ها، مقصود همان معانی ظاهری است که از آن‌ها استفاده می‌شود

و همین معنای ظاهری است که حافظ را زبانزد خاص و عام کرده و مایه فخر و مباهات ملت خود قرار داده است؛ تاآنجاکه وی را «لسان‌الغیب» و «ترجمان الاسرار» لقب نهاده اند.

شرح جلالی بر حافظ