کتاب اللمعة الدمشقيّة في فقه الإماميّة
يكى از آثار كم نظير بجاى مانده از شهيد اول( قده) میباشد.
اين كتاب در بردارنده يك دوره از مهمترين مباحث فقهى میباشد كه به سبك فقه فتوايى نوشته شده و گاهى نيز به صورت بسيار مختصر مباحث استدلالى در آن ديده میشود.
از آنجا كه شهيد اول اديب بزرگ و شاعر با ذوقى بوده است، به تعابير فقهى متداول آن زمان بسنده ننموده است بلكه با دگرگونى در تعابير فقهى زمان خود و با استفاده از علم معانى و بيان و بكارگيرى زيباترين تعابير اثرى جاودانه را ايجاد نموده است.
اين كتاب از مشهورترين مصنفات شهيد اول و معتبرترين متون فقهى شيعه است.
همچنين حواشى و شروح متعددى همچون« الروضة البهيّة» شهيد ثانى( م 966 ق)،« شرح لمعه» شيخ على كاشف الغطاء( م 1353 ق)،« شرح لمعه» سيد محمدرضا بن محمد بحر العلوم( م 1253 ق) بر آن نوشته شده است.
ساختار
شهيد اول در اين كتاب در ابتدا احكام هر باب را ذكر نموده و پس از آن مسائلى كه با اين احكام ارتباط داشته و سپس مستحبات و مكروهات را بيان نموده است و چنانكه در پايان كتاب آمده است نظريات مشهور از فقها در آن ذكر شده: و لم نذكر فيها سوى المهم و هو المشهور بين الأصحاب.
از نظر تعريف اصطلاحات فقهى، اين كتاب حتى از آثار محقق حلّى( م 676 ق) و علامه حلى( م 726 ق) نيز پيشى گرفته است
مؤلف با استفاده از نتايج تلاش قدماى از علماء به پیريزى سبكى جديد در فقه در آن عصر پرداخته است.
شهيد ثانى در مقدمه كتاب« الروضة البهيّة» در تعريف آن مىگويد: المختصر الشريف و المؤلّف المنيف، المشتمل على أمّهات المطالب الشرعيّة الموسوم باللمعة الدمشقيّة.
علت تأليف
آن چنانكه فرزند فاضل مؤلف، ابو طالب محمد گفته است كتاب به درخواست شمس الدين محمد آوى يكى از اصحاب و نزديكان سلطان على بن مؤيد از سلاطين سربداران خراسان نوشته شده است
اين كتاب مرجع در احكام فقهى و حكومتى آنان باشد. شهيد أوّل در خطبه كتاب از وى تعبير به« بعض الديانين» و در پايان تعبير به« بعض الطلاب» نموده است
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.