کتاب شرح سودى بر ديوان حافظ
يكى از بهترين شروح و تفاسيرى است كه بر سروده‌هاى لسان‌الغيب حافظ، شاعر بزرگ ايرانى نگاشته شده است و اين قول بسيارى از حافظ‌شناسان و حافظ پژوهان است.
محمد سودى بوسنوى كه اصل او از سرزمين بوسنى در اروپا و حوزه بالكان و امروز كشور مستقلّى است در روزگار خويش به سه زبان تركى و عربى و پارسى تسلط داشته و از روى ارادت و شيفتگى نسبت به كلام خواجه درصدد تأليف شرحى كامل بر ديوان وى برآمده است.
محمد سودى بوسنوى
وی نخست شرح مختصری را بر دیوان حافظ نوشته و سپس این شرح مفصل را فراهم کرده است.
دلیل اهمیت این شرح،
آن است که قصد شارح، فقط توضیح معانی لغوی و ظاهری بوده است و به‌این‌ترتیب، از هر نوع تفسیرهای وهمی و تمثیلی، خودداری نموده و سعی نکرده است که برای ابیات، معانی مشکل و یا معانی عرفانی بیاورد.
شکی نیست که اکثر غزلیات حافظ، بسیار مشکل است و معانی رمزی، معانی عرفانی و اصطلاحات صوفیانه در آن‌ها، به حد فراوان وجود دارد، ولی چه‌بسا در پاره‌ای از آن‌ها، مقصود همان معانی ظاهری است که از آن‌ها استفاده می‌شود
و همین معنای ظاهری است که حافظ را زبانزد خاص و عام کرده و مایه فخر و مباهات ملت خود قرار داده است؛ تاآنجاکه وی را «لسان‌الغیب» و «ترجمان الاسرار» لقب نهاده اند.
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.