[vc_section][vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text text_larger=”no”][pdf id=4588][/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_empty_space height=”40px” woodmart_hide_large=”0″ woodmart_hide_medium=”0″ woodmart_hide_small=”0″ woodmart_hide_extra_small=”0″][vc_column_text text_larger=”no”]

شرح التعرف لمذهب التصوف

شرح حاضر، از مهم‌ترین و معتبرترین و کهن‌ترین متن صوفیانه زبان فارسى است

این شرح، به نام‌هاى متعدد خوانده شده است، از قبیل «نور المریدین و فضیحه المدعین»، «نور المریدین شرح تعرف لمذهب التصوف»، «کشف المحجوب شرح التصوف».

شارح، در مقدمه‌اى کوتاه، انگیزه خویش را از نوشتن این شرح، اجابت درخواست اصحاب خویش مبنى بر تألیف کتابى مشتمل بر دیانات و معاملات و حقایق و مشاهدات و اشارات به پارسى بیان کرده است.

شارح، در ترجمه، شیوایى و روانى کلام را به‌گونه‌اى ستایش‌انگیز، رعایت کرده است. فصاحت و روانى و امانت در ترجمه، از کلام وى پیداست. نثر کتاب، نثر استوار و ساده و بى‌تکلف سده پنجم است و مانند برخى از نوشته‌هاى این دوره، ناهم‌آهنگ است.

نثر کتاب، نثر استوار و ساده و بی تکلف سده پنجم است و همچون برخی از نوشته‌های این دوره، ناهم آهنگ است.

اسماعیل مستملی بخاری از پیروان محمّد کلابادی بخاری مؤلف التعرّیف لمذهب التصوف بوده است و تصوّف را در جمع اصحاب کلابادی فراگرفته و به گزارش و شرح اثر شیخش اهتمام کرده است.

همچنان که التعرّف از اقلیم فرهنگی بخارا برخاسته است، شرح التعرّف نیز به همان اقلیم فکری و فرهنگی نسبت دارد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][/vc_section]