کتاب اوصاف الاشراف رساله اى است مختصر و به زبان فارسى، نگارش محمد بن محمد بن الحسن الطوسى، معروف به خواجه نصیر الدین طوسى( ۶۷۴- ۵۹۷).
این کتاب را خواجه، پس از کتاب« اخلاق ناصرى»، در دهه پایانى عمرش تألیف کرده است و در آن، اخلاق اهل سیر و سلوک و قواعد ایشان را به خواهش خواجه شمس الدین جوینى نگاشته است.
ساختار کتاب اوصاف الاشراف
کتاب، در شش باب و هر باب در شش فصل( جز باب آخر که در پنج فصل است) تنظیم شده است.
کتاب اوصاف الاشراف نثرى شیواتر و روانتر از« اخلاق ناصرى» دارد و از آنجا که مختصرتر از« اخلاق ناصرى» نیز مىباشد، بسیار مورد توجه و مراجعه قرار گرفته است.
نقشى که این کتاب، در پیوند تشیع و تصوف ناب دارد، مهمترین ویژگى آن به شمار مىرود.
حرکت سالک و زدودن علایق و تعلقات و گذر از موانع و شرح حالتهاى سالک پس از سیر و سلوک، به خوبى در کتاب ترسیم شده است. خواجه، در تمامى مراحل، جانب شریعت و طریقت را گرفته، مهمتر از آن، ارتباط این دو را به خوبى حفظ و بیان کرده است. این نکته از بخشبندى کتاب برمیآید؛ به گونه اى که بایسته است سالک، نخست و به ترتیب بر مسائل ایمان، ثبات، نیت، صدق، انابت و اخلاص احاطه یابد، سپس به زدایش عوایق و گذر از موانع… پردازد.( اخلاق، عرفان و تصوف، کتابشناسى و گزینش توصیفى و موضوعى، ص ۸۰).
خواجه، هر فصل را با ذکر آیه اى از قرآن کریم آغاز میکند و سپس به تناسب و هر از چندگاه به روایات نیز اشارتى دارد. نکته بسیار جالب در این نوشته، پرهیز خواجه از نقل و ذکر اخبار و احوال صوفیان و سالکان است، حتى به ذکر سخنان آنان( به جز اندکى همانند بایزید و حلاج) نیز نمی پردازد.
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.