کتاب مختصر در علم تشریح

در روزگار پیش از بقراط، مصریان از پیشگام‌ترین اقوامی بوده‌اند که بهره بیش‌تری از تشریح بدن انسان داشته‌اند.

در اسلام به علم پزشکی بسیار اهمیت داده شده و پس از علم حرام حلال یعنی علم فقه دارای اهمیت زیادی می باشد و در حدیث شریف علم ابدان در کنار علم الادیان قرار گرفته است په آنکه اگر تن سالم نباشد نمی تواند دربره مبدء جهان بیندیشد و او را ستایش و پرستش کند.

حکیم میسری پزشک نامدار و بزرگ ایرانی در مقدمه دانشنامه پزشکی خود چنین می گوید:

پزشکی را و دین را گر ندانی

زیان است این جهان و آن جهانی

پزشکی دانشش تن را پناه است

و دین دانستنش جان را سپاه است

تنی باید درست و راست کردار

نه با ریش و نه با درد و نه بیمار

که دین ایزدی بتواند آموخت

به دانش, جان خود تنواند افروخت.

جنگ‌های فراوان بشری سبب شده که دست‌کم برای درمان فرمانروایان و سرداران بزرگی که دچار قطع عضو یا نیازمند بازسازی اندام از دست‌رفته می‌شدند، کاوش‌های علمی و دانش‌پژوهان شتابان‌تر شود و زمینة پیشرفت رشته‌های کالبدشناسی و جراحی فراهم آید. کتاب حاضر به تصحیح «مختصر در علم تشریح» اثری از «حکیم ابوالمجد بیضاوی» بر اساس دو نسخة کتابخانة دانشگاه تهران و کتابخانة ملک اختصاص یافته است.