کتاب حالات و سخنان ابوسعيد ابو الخير
زندگي‌نامه‌ي ابوسعيد ابوالخير (440 – 357 ه.ق) عارف روشن‌ضمير و انسان برجسته‌ي تاريخ ادب و عرفان سرزمين ماست که در کتاب حالات و سخنان ابوسعيد ابوالخير قابل مطالعه میباشد.
ابوسعید ابوالخیر، در میان انبوه عارفان ایرانی، در فرهنگ سرزمین ما مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد
که در بخش مهمی از شعر فارسی چهره ی او در کنار خیام و مولوی قرار می گیرد، بی آن که خود شعر چندانی سروده باش.
و در تاریخ اندیشه های عرفانی، در صدر متفکران این قلمرو پهناور قرار دارد، در کنار حلاج و بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی ، همان کسانی که سهروردی آنان را ادامه دهندگان فلسفه ی ایران باستان و تدام حرکت خسروانی ایرانی می خواند.
مؤلف در خطبه كتاب، نخست، روايتى را از پيامبر گرامى اسلام(ص) نقل مى‌كند كه فرمود:
«ان فى جسد ابن آدم لمضغة اذا صلحت صلح بها سائر الجسد و اذا فسدت فسد بها سائر الجسد الا و هى القلب».
اصل همه سعادتها و كيمياء همه دولتها در گوهر آدمى است
از مكونات هر چه هست، تَبع وجود آدمى است و انسان در حقيقت نقطه دايره موجودات است
غرض حضرت حق از ايجاد موجودات، طاعت و عبادت است.
هر كس در اين معنى كامل‌تر باشد، قرب وى به درگاه حق زيادتر است.
پرتال جامع علوم کیفیت تدبیر نفس در بدن
اصل همه سعادتها و كيمياء همه دولتها در گوهر آدمى سرشتند و تخم همه آفتها در نهاد او كشتند. پس هرچه هست از مكوّنات، تبع وجود فرزند آدمست و تحقيق نقطه دائره موجودات اوست؛ چنانك بر لفظ مبارك سيّد رسل، عليه السّلم، رفت: «نحن الآخرون السّابقون» اگرچه آفرينش ما بعد از آفرينش عالم بود امّا در ارادت حقّ پيش بوديم، چنانكه پادشاه سرايى سازد نشستن او در آن سراى بآخر بود از [وى صورت] و باوّل بود از روى معنى.
«الارض من تربة و النّاس من رجل». و فضيلت كى يكى را بر ديگرى پيدا آيد بمعنى بود…….
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.