تربيت فرزند از نظر اسلام‏

 اثر فارسى حسين مظاهرى، در بيان نكات اخلاقى و آموزنده‏اى می ‏باشد كه در تربيت فرزند، از نظر دين مبين اسلام، تأثير مستقيم دارد.

ساختار

كتاب در بيست و پنج درس تنظيم شده است.اثر حاضر ,پياده ‏شده از نوارهاى بحثى نويسنده می‏باشد.

محتوا

 درس اول

اهميت تربيت فرزندان و نقش پدر و مادر در تأثيرپذيرى فرزند، بيان شده است.

 درس دوم

تربيت اولاد، وظيفه سنگين والدين دانسته شده است. بحث نويسنده در اين درس، بحث اقتضايى است، نه بحث علت تامه؛ بدين بيان كه تلاش پدر و مادر در تربيت فرزند، زمينه‏ ساز سعادت فرزند است، نه علت تامه آن.

 درس سوم

 قانون وراثت، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.

 درس چهارم و پنجم

 در سه بخش، بحث پيرامون انعقاد نطفه مى‏باشد.اين سه بخش، عبارتند از:

1. توجه به خداوند در هنگام انعقاد نطفه از نظر روايات

2. تأثير غذاى حلال يا حرام در سعادت يا شقاوت فرزند

3. انتقال نطفه از پدر به مادر

درس ششم

در مورد مراقبت‏هاى هنگام باردارى است. نويسنده، معتقد است دوران حمل براى طفل، سرنوشت‏ ساز بوده و مادر بايد توجه داشته باشد كه تمام روحيات وى، روى بچه ‏اى كه در شكم دارد، اثر مى‏گذارد.

درس هفتم

 تأثير شير مادر بيان شده است.

درس هشتم تا يازدهم

لزوم محبت در خانه، بيان شده است.

درس دوازدهم و سيزدهم

 پيرامون فطرت خداجويى است. نويسنده ضمن ذكر آياتى كه به فطرت آدمى اشاره دارد، به اين نكته تأكيد مى‏كند كه فرزند انسان، از همان روزى كه به دنيا مى‏آيد، بايد دستورات اسلامى در مورد او عملى شود.

درس چهاردم

 در مورد عزت و شخصيت كودك است. نويسنده كه اين بحث را بسيار ارزنده می‏داند، قائل است كه پدر و مادرها، بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه اسلام، به شخصيت انسان‏ها اهميت فراوانى داده و عزت هر انسانى را، در كنار عزت خدا و رسول الله( ص) قرار داده است .

درس پانزدهم و شانزدهم

به اهميت تعليم و تعلم اولاد در اسلام، اشاره شده و مسئله تعليم و تعلم بچه ‏ها، از حقوق شمرده شده است.

درس هفدهم

 دور كردن فرزندان از رذايل اخلاقى و رسوخ فضايل در آنان، از وظايف پدر و مادر دانسته شده است.

درس هجدهم

ضمن اشاره به عظمت و شخصيت حضرت على( ع)، اقدامات و تلاش‏هاى ايشان، علت بقاى اسلام، دانسته شده است.

در درس نوزدهم

 مجددا به تهذيب نفس، عنايت شده و در درس بيستم و بيست و يكم، وظيفه پدر و مادر در تأديب فرزندان، تبيين شده است.

 درس بيست و دوم

 سعادت هر انسانى، مرهون كار دانسته شده است. نويسنده بر اين باور است كه از وظايف سنگين پدر و مادر، آن است كه فرزندان خود را زرنگ، فعال و بااستقامت بزرگ كنند.

 درس بيست و سوم

 آداب رفاقت بيان شده است. نويسنده در ابتداى اين درس اشاره دارد که ، انسان موجودى مدنى بوده و همنشين او، تأثير مستقيمى در سعادت و شقاوت او دارد.

 درس بيست و چهارم

 تربيت به دو قسم تربيت قولى و عملى تقسيم شده و شرايط تربيت، بيان شده است.

در آخرين درس، مجددا قانون وراثت مورد بحث و بررسى قرار گرفته است.